Συνάντηση με αντιπροσωπεία καλλιτεχνών θεάτρου του Ηρακλείου είχε το μεσημέρι της Πέμπτης στο Πολύκεντρο Νεολαίας του Δήμου Ηρακλείου ο Μανώλης Συντυχάκης, υποψήφιος δήμαρχος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Ηρακλείου. Μαζί του ήταν ο Πάνος Καραγιώργος, επικεφαλής της Επιτροπής Πολιτισμού Ηρακλείου του ΚΚΕ, η Μαρία Παπαδάκη, σκηνοθέτις, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» Ηρακλείου και μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού Ηρακλείου του ΚΚΕ και ο Παύλος Μιχελάκης, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού Ηρακλείου του ΚΚΕ.
Αντικείμενο της συζήτησης, η επίκληση των καλλιτεχνών, στα πλαίσια του νέου Δημοτικού Συμβουλίου που θα προκύψει με τις επερχόμενες εκλογές, για δέσμευση εισήγησης δημιουργίας Δημοτικού Θεάτρου Ηρακλείου.
Στη συζήτηση. που ακολούθησε την εισηγητική τοποθέτηση από την πλευρά των καλλιτεχνών, ο Μ. Συντυχάκης ανέφερε πως πέρα από τη διαπίστωσή του ότι ο Πολιτισμός και η Τέχνη αποτελούν σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και κοινωνικό αγαθό και βαθιά ταξικό ζήτημα, πρέπει να κατανοηθεί και η οικονομική βάση μιας τέτοιας συζήτησης.
Ο Πολιτισμός κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα
Σε ό,τι αφορά το Δημοτικό Θέατρο συγκεκριμένα, ο Μ. Συντυχάκης εξέφρασε τη στήριξη της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην ύπαρξη δομών και θυλάκων πολιτισμού σε επίπεδο δήμου, και συγκεκριμένα Δημοτικού Θεάτρου, που αναδεικνύουν και ενθαρρύνουν την καλλιέργεια των κλίσεων των νέων ανθρώπων, την ερασιτεχνική δημιουργία, τη σύνδεση αυτών των δομών με σχολεία, μαζικούς φορείς, σωματεία, τις γειτονιές, με την προϋπόθεση ότι θα εξασφαλιστεί ο Πολιτισμός, το Θέατρο ως κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, με καμία επιχειρηματική ανάμειξη, αποκλειστική ευθύνη χρηματοδότησης από το κράτος, χωρίς επιβολή δημοτικού ανταποδοτικού τέλους και εξασφάλιση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων του θεάτρου.
Ο Μ. Συντυχάκης τόνισε πως το Δημοτικό Θέατρο, με αυτό το χαρακτήρα και σκοπό, θα πρέπει να είναι δημοτικός οργανισμός και όχι ανώνυμη εταιρεία, έστω και μονομετοχική. Επισήμανε ότι οποιαδήποτε άλλη μορφή θα οδηγούσε τη λειτουργία της στα πλαίσια της ανταποδοτικότητας, της διαπλοκής με χορηγούς ή άλλης μορφής ανάμειξης με ιδιώτες, το αυξημένο εισιτήριο, μέχρι και την ενδεχόμενη σταδιακή απαξίωση (κατά το παράδειγμα των ΔΕΠΤΑΗ και ΔΕΥΑΗ) ή σταδιακή ιδιωτικοποίησή της, μέσω των μηχανισμών ΚΟΙΝΣΕΠ, της πίεσης απαξίωσης λόγω υποχρηματοδότησης κλπ., όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης.
Ακόμα, ανέφερε πως η ανάμειξη ιδιωτικών φορέων, πέρα από αλλοίωση του ίδιου του καλλιτεχνικού περιεχομένου και προγράμματος, θα αμφισβητούσε το Θέατρο, την Τέχνη, ως κοινωνικό αγαθό, μετατρέποντάς το σε εμπόρευμα, θα μετέτρεπε το Δημοτικό Θέατρο, ανεξαρτήτως προθέσεων, «από θέατρο των πολλών σε θέατρο των λίγων».
Ακόμα κι έτσι όμως, πρόσθεσε, με αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ένα τέτοιο Δημοτικό Θέατρο, η ικανοποίηση οποιασδήποτε ανάγκης συνδεδεμένης με τον Πολιτισμό, αν δεν διεκδικηθεί με όρους κινήματος από τους εργαζόμενους του Ηρακλείου σε σύγκρουση με τη λογική του «Καλλικράτη», που θέλει όλες τις υπηρεσίες σε δήμους και περιφέρειες να λειτουργούν με όρους επιχειρηματικής ανταποδοτικότητας, να αιμορραγούν από «κόψιμο» πόρων κλπ. Χρειάζεται σύγκρουση με την κατεύθυνση αυτή, που είναι επίσημη κατεύθυνση της ΕΕ, την οποία δεν αμφισβητεί επί της ουσίας κανένας από τους άλλους συνδυασμούς του δήμου πλην της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Ηρακλείου, κανένα άλλο πολιτικό κόμμα πλην του ΚΚΕ.
